Dış parazitler; Bitler, Akarlar(Maytlar) ve Sinekler olmak üzere üç ana başlıkta gruplandırılır.

 

Güvercin bitleri güvercinin bütün hayatını yaşar. Kan emmezler ancak tüylerde hasar meydana getirir, tozlanmaya sebep olurlar. Bir çift bit ayda 100.000’in üzerinde çoğalabilir. Bu organizmaların herhangi bir hastalık taşıdığı bilinmemektedir, ancak güvercinlerin tüylerinin üzerine bıraktıkları yumurtaları, tüylerde hasara yol açabilir, tahrişin yanı sıra aşırı kaşıntıya neden olurlar. Bitler kötü güvercin yetiştiriciliğinin kesin bir işaretidir.

 

 

• Kırmızı Akarlar (Dermanyssus gallinae): Çatı çatlaklar ve yarıklarda yaşar, kan emmek için sadece akşamları güvercinlere saldırılar. Bu akarlar gündüz rutin muayene sırasında tespit edilemez. Bu akarları tanımlamak için, PAMUK topları yumurtlama kasesi içine ve üzerine yerleştirilir; Daha sonra karanlıkta hareket edip sabah pamuk topları içine gizlenen tipik küçük kırmızı akarlar kontrol edilmelidir. Kırmızı akarlar cilt tahrişi, pullanmayı ve anemiye neden olur. Ağır istilası başta yavrular olmak üzere ÖLÜME bile neden olabilir. Birden fazla güvercin üzerinde beslenmeleri nedeniyle de güvercin POX hastalığını taşıyabilirler.

• Tüy Akarları: Kan emmek üzere kuşların tüylerinin üzerinde sürekli kalır ve bir kez kan aldıktan sonra tüy üzerinde siyah nokta şeklinde iz bırakırlar.

• Tüy Yolduran Akarlar: Tüy şaftının tabanında ciddi tahrişe neden olur ve kuşların tüy çekme ya da kırmasına yol açarlar. Kanat, kuyruklarda kırık tüy gördüğünüzde bunlardan şüphelenebilirsiniz!

• Tüy Kalemi Akarları: Tüy şaftına girer ve kan emerek ince kahverengi bir akıntıya neden olurlar. Bu akarlar yeni tüylerin kırılmaları ile tüy yapısının zayıflamasına neden olur.

• Burun Akarları: Burun boşluklarında bulunur ve sinüslerin içinde ciddi tahrişe neden olur. Sabit hapşırma, burun akıntısı ve gaga sürtünme gözlenir.

• Pullu Bacak Akarları: Bacak deri ve tabanların altında yaşar; Ayak parmakları, ayak ve pullu birikimleri ve ciltte pürüzlenmeyi neden olur.

 

 

Halk arasında “At sineği” olarak da adlandırılır. Bu sinekler neredeyse kene gibi güvercinlerin üzerinden ayrılmazlar. Güvercinlerin tüylerinin altında hızla girmek için ayakları üzerinde kancalar vardır. Yuvalıkların etrafına kendi larvalarını bırakmaya sağlayacak ve yavrularda hafif ishale neden olan bir toksin enjekte ederler..

Güvercin sıtmasının (Haemaproteus) başlıca taşıyıcılarıdırlar. Güvercin Sıtmasının güvercinin performansına son derece olumsuz etkileri iyi bilinmektedir. At sineği tarafından sürekli kan emme de anemiye neden olur dolayısıyla yarış performansını düşürecektir. Onlar da ayak stomping ve preening üzerinde sabit olan güvercinler şiddetli tahrişe neden. Ayrıca güvercin bitlerini de taşıyabildikleri bilinmektedir. Pox hastalığını iletimi de mümkündür. Yukarıda bahsettiklerimizi göz önüne alırsanız bu parazitle mücadelenin önemi anlaşılır.

 

 

Dış parazitleri tedavi ederken bu parazitlerin yaşam döngüsü ve beslenme alışkanlıklarını dikkate almak önemlidir. Ayrıca özellikle güvercinler için test edilmiş ve geliştirilmiş doğru ürünler kullanmak son derece önemlidir. Bu parazitleri ortadan kaldırılması için kullanılan ürünlerin tamamı zehirlidir. Şayet yanlış bir ürün yada yanlış dozaj kullanılırsa, güvercinler zehirlenir ve çoğu ölebilir. Sığır, koyun ve köpekler için kayıtlı ürünlerin ucuz maliyetleri dolayısıyla kullanımından kaçınılmalıdır. Bu ürünler genellikle güvercinler son derece zehirli organik fosfat veya klorlu hidrokarbonlar içerirler. Pyretroid içeren ürünler güvercinler için en güvenli ve tüm dış parazitlere karşı en etkili ve geniş spektrumlu olanlardır . Bununla birlikte, sığır ve koyunlar için hazırlanmış Pyrethroid içeren ürünlerin de güvercinler için kullanımından kaçınılmalıdır.

 

İvermektin, Vilmectin tipi ürünlerin, güvercinlerdeki küçük tip kan emiciler dışındakilere karşı belirgin dezavantajı vardır. İvermektin’in güvercin bitleri, tenya ya da halkalı kurtlar veya at sineği diye adlandırdığımız güvercin sineklerine karşı herhangi bir etkisi yoktur. Genellikle Ivermektin içeren damlanın, güvercin iç ve dış parazitleri öldüreceği iddia ediliyor ki bu abartılıdır. Güvercinlerin deri yoluyla konsantrasyonları emilimde bulunduğu kanıtlanmış değildir ve bu nedenle güvercinler diğer iç parazitlere karşı etkinliği hala bilimsel olarak kanıtlanmış değildir.

 

Tozlar ve spreyler kullanılması güvercinlerin dış parazit tedavilerinde geleneksel yöntem olmuştur. Bu ürünleri kullanırken kümeslere de uygulanması şarttır. Özellikle çatlaklar ve yarıklar olmak üzere tüm satıh ve yuvalıklara da çok dikkatli ve iyi uygulama gerekir. Günlük temizlik ve özellikle yuvalık çevresindeki tüm atıkları kaldırmak önemlidir. Güvercin sinekleri genellikle organik madde birikimi olduğu yerlerde kendi larvalarını oluşturacaktır. Bu tür alanlara da püskürtülür ve temizlenmesi gerekir.